شاید
خیلی از هموطنانی كه این مطلب را می‌خوانند دقیقا ندانند "ساپورت" چیست و
چرا امروزه به محل مناقشه نیروی انتظامی‌و برخی از شهروندان محترم تبدیل
شده است...
شاید
خیلی از هموطنانی كه این مطلب را می‌خوانند دقیقا ندانند "ساپورت" چیست و
چرا امروزه به محل مناقشه نیروی انتظامی‌و برخی از شهروندان محترم تبدیل
شده است.
در
گذشته این كلمه را بیشتر از زبان غلام پیروانی شنیده بودیم. او وقتی تیمش
می‌برد می‌گفت "مسئولان خوب ساپورت كِردن" و وقتی می‌باخت هم می‌گفت
"مسئولان خوب ساپورت نكِردن". این ساپورت جدید اما آن ساپورت نیست. در واقع
همان جوراب شلواری سابق خودمان است كه جنسش كمی‌متفاوت شده و چنان به بدن
صاحبش می‌چسبد كه گویی عضوی از بدن اوست. افرادی كه عادت به استفاده از
شلوار کردی دارند حتی 30 ثانیه هم نمی‌توانند ساپورت را تحمل كنند. به
همین دلیل در برخی نقاط كشور طی ماه های اخیر بیش از صد مورد مرگ در اثر
نفس تنگی گزارش شده است.
ساپورت یا همان چسبونك بی حیا- واژه پیشنهادی ما تا قبل از آنكه جلسه رسیدگی به موضوع در فرهنگستان تشكیل شود- اولین بار در كشورهایی مورد استفاده قرار گرفت كه به لحاظ امنیتی وضعیت خوبی نداشتند. عوض کردن این شلوارها بیش از 45 دقیقه زمان می‌برد. به همین دلیل زورگیرها مجبور می‌شدند به گرفتن كیف پول، موبایل و سایر البسه فرد زورگیری شونده اكتفا كنند و شلوار برای خود او باقی می‌ماند. پوشیدن این شلوار هم بسیار زمان بر است. شما باید پس از عبور دادن پاچه ها از پنجه های پایتان، دو طرف كمر شلوار را بگیرید و همزمان با بالا كشیدن آن خودتان هم بالا بپرید. این عمل باید بیش از 30 مرتبه تكرار شود تا شلوار در اندام شما جا بیفتد.
با این توصیف لازم است مادری كه می‌خواهد به صورت ساپورت پوش فرزندش را صبح زود به مدرسه ببرد یك ساعت زودتر از خواب بیدار شود. پوشیدن ساپورت هرچند نوعی ورزش صبحگاهی محسوب می‌شود اما خب پیرمرد و پیرزن طبقه پایین كه در خواب عمیق به سر می‌برند چه گناهی كرده اند؟ (اگر در طبقه همكف زندگی می‌كنید مانعی ندارد) حتما دقت كنید كه در آوردن چسبونك هم حداقل به یك دستیار و 120 متر فضا-زیربنای مفید- احتیاج دارد.
چراكه ممكن است صحنه هایی شبیه به باراندازهای متوالی در تشك كشتی بین آن دو شكل بگیرد. خوشبختانه در حال حاضر كشور ما به لحاظ امنیتی در شرایط خوبی به سر می‌برد و بانوان نباید با نگرانی از این مسئله به استفاده از پوشاك غربی روی بیاورند. دشمن وقتی ببیند ما همه ساپورت می‌پوشیم با خودش می‌گوید: «اینها را نگاه كن، آن قدر زیاد زورگیر دارند كه روزی چهار، پنج ساعت برای پوشیدن و عوض کردن شلوار وقت می‌گذارند.» لذا نیروی انتظامی‌این دوستان را برای لحظاتی به داخل ماشین راهنمایی می‌كند تا بیشتر به كارشان فكر كنند. اما متاسفانه دیده شده كه كف همان ماشین هم برخی از بانوان ساپورت بساط كرده و به دیگر سرنشینان فروخته‌اند.
از آنجایی كه این مطلب پتانسیل بالایی برای سانسور شدن دارد، جا دارد درپایان با ذكر یك توصیه مثبت و آموزنده كمی‌تعدیلش كنیم. نپوشید لطفا...نكنید این كار را... اگر صلاح بدانند خودشان برایتان تولید می‌كنند و مثل كرم حلزون یا دستگاه دراز و نشست با یك تماس كوتاه جلوی در خانه تحویلتان می‌دهند
ساپورت یا همان چسبونك بی حیا- واژه پیشنهادی ما تا قبل از آنكه جلسه رسیدگی به موضوع در فرهنگستان تشكیل شود- اولین بار در كشورهایی مورد استفاده قرار گرفت كه به لحاظ امنیتی وضعیت خوبی نداشتند. عوض کردن این شلوارها بیش از 45 دقیقه زمان می‌برد. به همین دلیل زورگیرها مجبور می‌شدند به گرفتن كیف پول، موبایل و سایر البسه فرد زورگیری شونده اكتفا كنند و شلوار برای خود او باقی می‌ماند. پوشیدن این شلوار هم بسیار زمان بر است. شما باید پس از عبور دادن پاچه ها از پنجه های پایتان، دو طرف كمر شلوار را بگیرید و همزمان با بالا كشیدن آن خودتان هم بالا بپرید. این عمل باید بیش از 30 مرتبه تكرار شود تا شلوار در اندام شما جا بیفتد.
با این توصیف لازم است مادری كه می‌خواهد به صورت ساپورت پوش فرزندش را صبح زود به مدرسه ببرد یك ساعت زودتر از خواب بیدار شود. پوشیدن ساپورت هرچند نوعی ورزش صبحگاهی محسوب می‌شود اما خب پیرمرد و پیرزن طبقه پایین كه در خواب عمیق به سر می‌برند چه گناهی كرده اند؟ (اگر در طبقه همكف زندگی می‌كنید مانعی ندارد) حتما دقت كنید كه در آوردن چسبونك هم حداقل به یك دستیار و 120 متر فضا-زیربنای مفید- احتیاج دارد.
چراكه ممكن است صحنه هایی شبیه به باراندازهای متوالی در تشك كشتی بین آن دو شكل بگیرد. خوشبختانه در حال حاضر كشور ما به لحاظ امنیتی در شرایط خوبی به سر می‌برد و بانوان نباید با نگرانی از این مسئله به استفاده از پوشاك غربی روی بیاورند. دشمن وقتی ببیند ما همه ساپورت می‌پوشیم با خودش می‌گوید: «اینها را نگاه كن، آن قدر زیاد زورگیر دارند كه روزی چهار، پنج ساعت برای پوشیدن و عوض کردن شلوار وقت می‌گذارند.» لذا نیروی انتظامی‌این دوستان را برای لحظاتی به داخل ماشین راهنمایی می‌كند تا بیشتر به كارشان فكر كنند. اما متاسفانه دیده شده كه كف همان ماشین هم برخی از بانوان ساپورت بساط كرده و به دیگر سرنشینان فروخته‌اند.
از آنجایی كه این مطلب پتانسیل بالایی برای سانسور شدن دارد، جا دارد درپایان با ذكر یك توصیه مثبت و آموزنده كمی‌تعدیلش كنیم. نپوشید لطفا...نكنید این كار را... اگر صلاح بدانند خودشان برایتان تولید می‌كنند و مثل كرم حلزون یا دستگاه دراز و نشست با یك تماس كوتاه جلوی در خانه تحویلتان می‌دهند
